Oprócz zwykłych zajęć lekcyjnych, w trakcie których nauczano języka jidysz, biblii i religii, w ośrodkach edukacji kultywowano ważne żydowskie święta, upowszechniano dziedzictwo kulturowe, prowadzono nabożeństwa w szkolnej synagodze. Pod kuratelą porządnych wykładowców młodzież rozwijała swoje talenty muzyczne, by móc zaszczycać szkolne obchody, patriotyczne spotkania czy święta religijne.
W gimnazjach hebrajskich znaczący nacisk przykładano do możliwości uniwersalnego rozwoju uczniów. Poza zasadniczymi blokami przedmiotowymi, aktywnie działały różnorodne koła zainteresowań. Po uzyskaniu niepodległości przez Polskę, Żydzi będąc suwerennymi obywatelami państwa, posiadali zagwarantowaną swobodę religijną (źródło: ). Swobodę używania ojczystego języka – jidysz.
Zajęcia w zasadniczej mierze poświęcone są tradycjom tradycyjnego domu, roli rodziny, przybliżają życie codzienne i święta na czele z szabatem. Uczniowie przyswajają sobie także tajniki kalendarza żydowskiego. W szkole żydowskiej odbywają się spotkania z inspirującymi osobistościami, różnego rodzaju współzawodnictwo oraz imprezy muzyczne i rajdy o walorach poznawczych.