W czasie socjalizmu nikt (poza paroma wyjątkami) nie władał angielskim. Zamiast tego wielka ilość ludzi posługiwała się językiem rosyjskim. Rosyjski był w każdym miejscu: w uczelniach wyższych, w szkole, nie było innej opcji, trzeba było się go uczyć, gdyż nasz „bratni” sąsiad kontrolował czujnie również na nasze kształcenie. Jednocześnie, nasza gospodarka była uzależniona od ZSRR, tak więc trochę nielogicznym byłoby się uczyć innych języków obcych, no chyba, że dla własnych ambicji. Tego typu stan nagle odmienił się w latach dziewięćdziesiątych.
W czasie komunizmu prawie nikt (poza nielicznymi wyjątkami) nie posługiwał się językiem angielskim. Zamiast tego wielka ilość ludzi posługiwała się językiem rosyjskim. Rosyjski był w każdym miejscu: w uczelniach wyższych, w szkole, nie było innej możliwości, obowiązkiem było się go uczyć, ponieważ nasz „bratni” sąsiad patrzył czujnie też na nasze kształcenie. Jednocześnie, nasza gospodarka była uzależniona od ZSRR, więc trochę nielogicznym byłoby się uczyć innych języków, no chyba, że dla własnych ambicji. Ten stan nagle odmienił się w latach dziewięćdziesiątych.