Zazwyczaj dla określenia j. Królestwa Zjednoczonych Niderlandów albo Holandii wykorzystuje się wymuszenia nazwy „język holenderski”.
Niestety nie można by wykorzystywać zamiennie słowa „niderlandzki”, ponieważ oba te przymiotniki posiadają określoną definicję i stosowanie ich w identycznym sensie zwyczajnie jest błędem.
Bardzo często dla określenia języka Królestwa Zjednoczonych Niderlandów lub Holandii wykorzystuje się wymuszenia nazwy „j. holenderski”.
Niestety nie można by wykorzystywać zamiennie słowa „niderlandzki”, gdyż oba te przymiotniki mają określoną definicję i używanie ich w takim samym znaczeniu po prostu nie jest poprawne.
Język tłumacz przysięgły języka niderlandzkiego zalicza się do rodziny języków germańskich, z którymi jest spokrewniony. Powstał on w około 700 r. i kształtował przez całe średniowiecze. Dzisiaj najpopularniejszy jest on w zachodniej części Europy. Jest on językiem urzędowym w Holandii i Belgii. Ponadto używają go mieszkańcy północno-wschodniej Francji oraz Niemiec, Arubie, w Surinamie i w dawnych Antylach Holenderskich. Kiedyś było to tzw. terytorium autonomiczne w Małych Antylach w Ameryce Środkowej. Obejmowało ono 5 wysp na Morzu Karaibskim.
Źródło: littletikes.com
Źródło: http://sxc.hu
W Polsce przez wiele lat w stosunku do języka wykorzystywanego w Holandii i Belgii wykorzystywano nazwy „holenderski”. Po podpisaniu tzw. lingwistycznej Unii w r. 1980 pomiędzy takimi krajami, w naszym kraju została wprowadzona nazwa język niderlandzki. Porozumienie to tyczyło się wspólnego języka Unii, a język taki uzyskał nazwę niderlandzkiego. Naturalnie, odróżniają się one między sobą morfologią, fonetyka, słownictwem i składnią, jednak oficjalnie Krajowa Rada Języka Polskiego ustaliła, że w Polsce na określanie języka tamtejszych rejonów stosuje się nazwy „niderlandzki”. Nazwę „holenderski” rekomenduje jednak Standaryzacja Nazw Geograficznych i Wydawnictwo PWN, które wykorzystuje także w swoich publikacjach określenie „flamandzki”. Po procesie ujednolicenia nazwy j. niderlandzkiego, wciąż pozostały w użyciu słowa „holenderski” i „flamandzki”, przy czym otrzymały one swoje nowe znaczenie.
Dzisiaj zamiast określenia „język” w odniesieniu do holenderskiego, wykorzystuje się określenie „dialekt”. Jest to więc lokalna wersja języka niderlandzkiego. W wypadku dialektu holenderskiego odnosi się on odmiany wykorzystywanej w prowincjach Holandia Południowa i Holandia Północna.