Trudno żyć bez kontaktu z innymi ludźmi

Jesteśmy istotami społecznymi, co znaczy, iż nie jesteśmy w stanie w całkowicie istnieć w pojedynkę. Nie możemy polegać wyłącznie na sobie. Spójrzmy na codzienne istnienie. Jedna osoba zajmuje się konkretną usługą po to, by inna osoba mogła z niej korzystać. Na bardziej filozoficznym poziomie można stwierdzić, że wzbogacamy się osobowościowo (ale też cofamy w rozwoju) się dzięki innym osobom, że tego typu relacja nas wzbogaca i kształtuje. Nie można być bowiem sobą, nie można poznać siebie jako człowieka bez kontaktu z innymi osobami.

Jesteśmy istotami społecznymi, co znaczy, iż nie możemy w pełni istnieć w pojedynkę. Nie jesteśmy samowystarczalni. Spójrzmy na codzienne życie. Jeden człowiek zajmuje się konkretną usługą po to, ażeby inna osoba była w stanie z niej korzystać. Na bardziej filozoficznym poziomie możemy powiedzieć, że wzbogacamy się osobowościowo (ale także cofamy w rozwoju) się dzięki innym osobom, że taka relacja nas wzbogaca i kreuje nasz charakter. Nie można być bowiem sobą, nie można poznać siebie bez kontaktu z innymi osobami.

Już słyszę głosy sprzeciwu twierdzące, iż przecież żyją na świecie ludzie samotni, którzy wybrali takie życie świadomie. Przerwali więź ze światem ludzi, bo ponad wszystko cenią sobie samotny tryb życia. Istotnie, to się zdarza, jednakowoż zawsze jest jakiś powód takiej filozofii funkcjonowania.

Autor: Ministerie van Buitenlandse Zaken

Źródło: http://www.flickr.com

Odsuwają się od innych osoby skrzywdzone, oszukane, zdradzone, tracące bliską osobę, a także z problemami emocjonalnymi. Co do krzywd nie ma żadnych pytań – każdy z nas może poczuć, że skoro ludzie są źli nie warto żyć w takim świecie.

Logiczną odpowiedzią jest znany w psychologii obronny mechanizm – ucieczka ze świata, w których kontakty międzyludzkie to norma. Często się jednak zdarza, że dana osoba pragnie wydostać się ze swojej „jaskini”, lecz pewne problemy emocjonalne mu na to nie pozwalają. Jednym z najbardziej znanych jest lęk społeczny czyli strach przed interakcjami z innymi osobami. Jeszcze gorszą chorobą jest agorafobia, czyli lęk przed otwartą przestrzenią. Takie osoby po prostu boją się wyjść z domu, choć na pewno bardzo by chciały. Na szczęście istnieją sposoby lecznicze, żeby i takie osoby powracały do normalnego funkcjonowania. Więcej na stronie:

Na bardziej przyziemnej płaszczyźnie istnieją swego rodzaju mechanizmy, jakie regulują kooperację różnorodnych ludzkich grup. Zresztą trudno sobie wyobrazić, ażeby na przykład w biznesie nie istniały relacje budujące udaną współpracę. Tworzone są różnego rodzaju programy partnerskie albo afiliacje, jakie z powodzeniem współtworzą udaną współpracę pozwalającą na jeszcze lepsze wyniki i osiąganie ustalonych priorytetów.

Powszechną współpracę można zaobserwować już u najmłodszych dzieci. Choć są one przeważnie skupione na sobie (dziecięcy narcyzm), to jednak pragną kontaktu z innymi dziećmi i są zadowolone mogąc się bawić z innymi. Kooperacji możemy uczyć się od zwierząt i to nawet od tych na najniższym poziomie. Bo co może zrobić jedna mrówka lub jedna pszczoła? Bez swojego stada jest zupełnie sama i bez celu w życiu.